به گزارش سید هادی کسایی زاده خبرنگار پایگاه خبری جامعه خبر؛ حجت الاسلام مجید انصاری رئیس وقت سازمان زندانهای کشور در سال 1366 برای خروج زندانیان از زندان جهت اشتغال نامه ای به امام خمینی (ره) جهت کسب اجازه نوشتند که متن این نامه بدین شرح است:

محضر مبارک مرجع عظیم الشأن و رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت آیت الله العظمی امام خمینی دام ظله العالی

" با عرض سلام و آرزوی طول عمر توأم با پیروزی برای آن امام بزرگوار "

احتراماً به استحضار می رساند از آنجا که بیکاری زندانیان در مدت تحمل کیفر و تراکم آنان در محیط های بسته زندان ها موجب توسعه جرائم و آلودگی بیشتر آن ها به انواع بیماری های جسمی و روحی و اخلاقی می گردد و طبعاً بعد از آزادی مشکلات بیشتری را برای خود و جامعه فراهم می نمایند و به تجربه ثابت شده است که بهترین راه برای باز پروری مجرمین مخصوصاً افراد معتاد اشتغال روزمره آنان به کارهای سالم و مفید می باشد.

سازمان زندان ها که قانوناً عهده دار اداره زندان ها و اصلاح و ارشاد زندانیان است کارگاه های وسیعی در داخل و خارج از محیط زندان ها ایجاد و یا در دست احداث دارد و به زندانیان شاغل مبلغی حق الزحمه می پردازد.

اینک این شبهه پیش آمده است که آیا خروج زندانی از زندان و اشتغال او در اینگونه مراکز منافات با حکم صادره ( حبس تعزیری ) ندارد.

لذا تقاضا دارد این سازمان را در مورد سوال زیر ارشاد و راهنمائی فرمائید.

آیا سازمان زندان ها می تواند با رعایت کامل جوانب حفاظتی و امنیتی زندانیان را در کارگاه ها و مراکز اشتغال داخل و یا خارج از زندان بکار مشغول نماید یا خیر ؟

که حضرت امام (ره) ذیل آن نوشتند: مانعی ندارد.

این اقدام حجت الاسلام مجید انصاری موجب شد تا امروز تعداد زیادی از زندانیان در خارج از زندان مشغول به کار شوند که بنیاد تعاون زندانیان مسئولیت این امور را برعهده دارد.

به گزارش خبرنگار جامعه خبر هم اکنون 81 مجتمع بزرگ کشاورزی در زمینی به وسعت 14 هزار هکتار همراه با 178 حلقه چاه در اختیار بنیاد تعاون زندانیان بوده تا در امور اشتغال زندانیان خدمت رسانی کند. همچنین در بخش پرورش شترمرغ، گوسفند، گاو و مرغ و در بخش میگو و ماهی خاویاری هم تولیدات قابل توجهی داشته است.

بنیاد تعاون زندانیان با ایجاد کارگاهای کوچک در داخل و خارج زندان های کشور هزاران زندانی را مشغول به کار کرده اما شاید بتوان گفت که درصد زیادی از زندانیان تمایلی به کار در این کارگاه ها ندارند! یعنی بسیاری از زندانیان دوست دارند بعد از صبحانه و ناهار و شام جدول یا شطرنج بازی کنند و یا به همان استعمال سیگار روزگار بگذرانند؟!

این در حالی است که در قوانین ما الزامی برای کار زندانی در زندان نیست در حالی که در بسیاری از کشورها کار برای زندانیان الزام آور است.

اصغر جهانگیر رئیس سازمان زندانهای کشور می گوید: ۴۶ درصد افرادی که وارد زندان می شوند، بازگشت مجدد به زندان دارند و دارای سابقه هستند و این یعنی اینکه جامعه، زندانی را پس از دوران محکومیت و متنبه شدن مورد حمایت قرار نداده است.

گفته های جهانگیر هرچند قابل تامل است اما آمار بنیاد تعاون زندانیان می گوید: تنها 2 درصد زندانیانی که در زندان و خارج زندان کار می کنند به زندان باز می گردند! این یعنی اینکه اشتغال، حضور در کارگاه های فنی و حرفه ای و حرفه آموزی تبحر و انگیزه زندانی را برای دوری از جرم بیشتر می کند.

حالا چند سوال مطرح می شود.

*آیا بنیاد تعاون زندانیان واقعا از تمام زندانیان برای اشتغال دعوت کرده است؟ سندی برای این دعوت دارد؟

*چرا زندانیان تمایلی به کار در زندان ندارند؟ آیا با حقوق ماهانه 300 تا 400 هزار تومان کار در زندان می ارزد؟ چرا حقوق و دستمزدها کم است؟

*آیا در تمامی پروژه های بنیاد تعاون، زندانیان کار می کنند؟ یا کارگران آزاد؟

* آیا رای باز می تواند دوای درد باشد؟

* چرا مجازات های جایگزین حبس اجرایی نمی شود؟

* آیا سازمان فنی و حرفه ای در زندانهای کشور مشاغل درست را حرفه ای و با تشویق درست آموزش می دهند؟

* سازمان زندانهای کشور به چه ابزاری برای اشتغال زندانیان نیاز دارد؟

البته در این میان نمی شود به دولت خرده گرفت چراکه در اشتغال افراد غیر مجرم مانده است چه رسد به مجرمان و زندانیان، اما حمایت و نظارت ویژه به اشتغال زندانیان قطعا می تواند در پیشگیری از وقوع جرم موثر باشد.

این نکته را هم نباید فراموش کرد که زندانی را پس از آزادی نباید رها کرد اما این مهم مغفول مانده است. با این حال بهتر است دولت یا دولت ها کمی هم به ورود روزانه 1200 نفر به زندان توجه کنند. ورودی که گاهی به دلیل قوانین دست و پاگیر افزایش پیدا می کند که اینجا کمک مجلس را می طلبد.

در پایان باید گفت که قوه قضائیه زندانی تولید نمی کند بلکه این قوانین و سیاست های اقتصادی و گاهی فرهنگی و اجتماعی است که موجب تولید جرم می شود.