پایگاه خبری تحلیلی جامعه خبر، با حدودا 40 میلیون تومان سرمایه شما می توانید یکی از خودروهای زیر را خریداری کنید:

سمند سورن ELX  توربوشارژ (38میلیون)
پژو پارس ELX ا(39میلیون)
تندر 90-E2 اتوماتیک (47میلیون)

اما در بازار جهانی چطور؟
نیسان – مدل ورسا 2015-  دلار 11990 (42میلیون)
میتسوبیشی – مدل میراژ 2014 – دلار 12995 (45.5میلیون)
کیا – مدل ریو 2014 – دلار 13900 (48.5میلیون)

علت این تفاوت چیست؟
این پرسش یک جواب کوتاه دارد «برای حفظ صنعت خودروسازی و حمایت از تولید داخلی و اشتغال»

و اما پاسخ کامل تر؛ ما در گذشته تصمیم گرفتیم خودروساز شویم بنابراین دولت با پول بیت المال از خودروسازان بزرگ جهان فناوری و موارد لازم برای خط تولید این صنعت را خریداری کرد و جوانان زیادی را در این صنعت به کار مشغول ساخت. اما این صنعت مدام در حال پیشرفت است و با این حساب خط تولید ما با گذشت هر سال خودروهای قدیمی تری تولید می کند.

از آنجا که هزینه خرید فناوری جدید و سیستم های نو گران است، لذا مجبوریم تا جای ممکن با همان خط تولید نسل قدیم ادامه کار دهیم. این چنین می شود که ما حدود 40 سال به تولید پیکان ادامه می دهیم و بعد از آن حدود 15 سال پراید تولید می کنیم. البته در این میان اعمال تحریم ها علیه کشورمان همین روند تولید را هم مختل می کند.

امروزه دیگر هر ایرانی به خوبی ناکارآمدی صنعت خودروسازی کشورمان را درک کرده است. باید بدانیم که ما هرگز نمی توانیم این صنعت را در کشورمان تعطیل کنیم چرا که هیچ دولتی توان پاسخگویی به صدها هزار شهروند معترضی که کار خود را از دست می دهند نخواهد داشت. پس دولت ها مجبورند برای حفظ این صنعت دست به اقداماتی این چنین بزنند:

– دولت تا سال 83 ورود خودورهای وارداتی را ممنوع کرده بود
– از سال 83 به بعد با وضع تعرفه بالا دولت ها کاری می کنند که عموم مردم مجبور به خرید خودروهای داخلی شوند و این گونه از تولید داخلی حمایت شود.
– همچنین در طی تمامی این سال ها که ما خودروساز شدیم هرگاه لازم باشد دولت ها از خزانه کشور به شرکت های خودروساز وام های سنگین پرداخت می کنند تا این صنعت همچنان به حیات خود ادامه دهد.

این چرخه ناکارآمد تا آنجا ادامه پیدا می کند که روزی مجبور به اصلاح اساسی آن شویم.