پایگاه خبری جامعه خبر/سید هادی کسایی زاده: پس از روزها راهپیمایی وارد شهر نجف می شوید. بدون هیچگونه راهنما و جایگاه ویژه پاسخگویی به زائران حسینی … و این بزرگترین و مهمترین اشتباه مدیریتی در ارائه خدمات به زائران اربعین حسینی است. مردم نمی دانند باید از چه مسیری وارد حرم شوند. برخی در میان قبور وادی السلام سرگردان شده و برخی هم سر از مسیرهای فرعی در می آوروند و دریغ از یک بنر و یا تابلویی که آنها را هدایت کند. آیا شهرداری نجف خواب است؟ شاید هم توقع دارند طرف ایرانی تمام کارها را انجام دهد؟!

*انگار ایران هیچ هیئت عزاداری ندارد!

با این حال داخل شهر که می شوید خبری از موکب های ایرانی نیست. (البته ناگفته نماند که موکب خیریه آبشار عاطفه ها فعالیت خوبی از خود نشان داد.) انگار ایران هیچ هیئت عزاداری ندارد! و شما شاید پس از مدتی جستجو به تابلوی بزرگ ستاد بازسازی عتبات عالیات و یا ستاد اربعین استان تهران برخورد کنید که بیشتر آنها دولتی هستند! و این خوب نیست چراکه اصالت عزاداری حسینی بر پایه مردمی بودن آن است.

در شهر نجف ایرانی ها غریبند و بیشتر نیروهای دولتی خدمات ارائه می کنند. اگر همسفران شما در شلوغی حرم و شهر از یکدیگر جدا شده و یا گم شوند تنها یک مرکز برای جستجوی مفقودین هست و آن هم در صحن حرم قراردارد و سایر نقاط شهر خبری از تابلو و مراکز جستجوی مفقودین و یا افراد راهنما نیست. بعنوان مثال کودک یا والدین سالخورده خود را در شهر گم می کنید، باید مسافت ها طی کنید تا خود را به حرم رسانده و نام او را صدا بزنند که صف این مرکز حدود 200 نفر است. حالا فکر کنید آیا کودک یا همسفر شما همانجا قراردارد یا نه؟

*سردرگمی زائر و نبود امانتداری صحرایی

یکی دیگر از اشتباهات مهم مدیریتی در ارائه خدمات به زائران اربعین حسینی موضوع ایجاد امانتداری های صحرایی است. مسافر وقتی وارد شهر می شود قطعا وسایلی دارد که نیاز نیست آن را با خود به داخل حرم یا شهر بیاورد و لازم است مسافر و زائر سبک در شهر تردد کند اما این مکان ها و مراکز ایجاد نشده و مجبورید یا وسایل را در امانتداری های خارج حرم و یا نزد فرد دیگری نگهدارید!

*کاش رسانه ها هم علمداری می کردند…

نکته دیگر که در فهرست اقدامات اجرایی ستادهای ویژه اربعین کشورمان مغفول مانده حضور فعال رسانه ها است. رسانه های بزرگی که در نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری ها میلیون ها تومان هزینه می کنند تا خود را به مسئولان نشان دهند حضور رسمی در ایام اربعین حسینی و مناسبت های مشابه برای ارائه خدمات به مردم ندارند و اگر هم خبری منتشر شود حضور خبرنگار در شرایط مطلوب کنار یکی از مسئولان عالی رتبه در کربلا و نجف است. در حالی که رسانه ها با ایجاد چندین موکب ویژه و مشترک می تواند حداقل خدمات اطلاع رسانی مطلوبی به زائران ارائه کنند.  البته این نکته هم باید گفت که رسانه ملی بعنوان مهمترین و جامع ترین رسانه کشور در این ایام بیشتر به دنبال تامین برنامه های خود است.

*نشانی از حضور خیریه ها و NGO ها نیست!

بر اساس این گزارش سلامت هم مهمترین بخش از یک سفر زیارتی با این فراوانی جمعیت محسوب می شود. متاسفانه حداقل در شهر نجف حضور فعالی از هلال احمر عراق و ایران یا مراکز مرتبط دیده نمی شود و انتقال مصدومان و بیماران توسط نیروهای امدادی خود حرم که آموزش لازم هم ندارند انجام می شود و شاید بتوان گفت افراد جلیقه پوش با آرم هلال قرمز رنگ در شهر دیده نمی شود.

اینجا نجف است؛ اربعین سال 1395 بدون حضور خیریه ها و NGO ها مراسم به پایان می رسد. اطلاع رسانی درست به زائران انجام نشده و شرکت های بزرگ اپراتوری تلفن همراه مانند همراه اول، ایرانسل و رایتل هزینه و اقدامی برای حضور در کنار مردم در شهر نجف و کربلا نکردند (فقط تبلیغات برای کسب درآمد بیشتر بوده است) و شهروندان با مشکل آنتن دهی و اینترنت دست و پنجه نرم می کنند.

*خطر تکرار فاجعه منا این بار در عراق!

تعداد حمام ها کم است، سرویس های بهداشتی پاسخگوی زائران نیست، آب آشامیدنی صلواتی در شهر به اندازه کافی یافت نمی شود، خادمان حرم و تهران به دلیل نا هماهنگی حتی جلیقه و رمز مشترک برای همکاری ندارند. راستی تهران و نجف چند جلسه قبل از اربعین برای هماهنگی برگزار کردند؟ صورت جلسه ها چه بوده است؟ چرا طرف عراقی غیر رسمی کل بار مسئولیت اربعین را بر دوش ایران گذاشته است؟ آیا عراق همکاری های لازم را داشته؟ آیا باید منتظر فاجعه منا این بار از سوی عراقی ها باشیم؟

ایجا نجف است، اربعین سال 1395 که دارد آرام آرام به پایان می رسد و باید زائران شهر را به سمت کربلا و ایران ترک کنند اما هیچ شهروند ایرانی گلایه ای ندارد. آنها قانع هستند و شاید نمی دانند که می شود 100 برابر خدمات بهتر به آنها ارائه کرد اما اشتباهات بزرگ مدیریتی مانع آن شده است.

شاید شهروندان ایرانی نمی دانند که می توان از ظرفیت هیات های بزرگ، موسسات خیریه ها و حتی شرکت های بزرگ ایرانی استفاده کرد. آیا این پیشنهاد شده است؟ آیا طرف عراقی زیرساخت هایش را آمده کرده؟ مشکل کار کجاست؟

*زائران نقشه راه ندارند

آنها (مردم) حتی بروشور و نقشه راه هم ندارند. زائری می گفت: اگر می دانستم حرم اینقدر شلوغ است شب را خارج شهر می خوابیدیم! آیا این اقدام کوچک و مدیریت شده برای ایجاد موکب در ورودی شهر انجام شده است؟ (خیر)

زائری می گفت: چرا حمام ها 24 ساعت فعال نیستند؟ دیگری می گفت: چرا با تجربه زمان جنگ اینطور خدمات ارائه می شود؟ یک آقای مهندسی هم در انتقاد از موکب ها و مسئولان ایرانی گفت: وقتی برای این تعداد جمعیت اینطور خدمات رسانی می شود زمان زلزله در شهر 12 میلیونی تهران چه می کنند؟ و این می تواند یک مانور بزرگ بحران باشد.

*سنگ تمام ستاد اربعین استان تهران در نجف

در این میان هرچند ستاد اربعین استان تهران با تمام امکاناتی که دارد سنگ تمام گذاشته اما کافی نیست. شاید باید چوبی بر سر مسئولان خواب آلود عراقی زد تا بیدار شوند و از پتانسیل بزرگ پیاده روی اربعین برای رونق شهرهایشان بهره ببرند.