پایپاه خبری جامعه خبر| سید هادی کسایی زاده: ۲۱ خردادماه ۱۳۹۲ بود که بهروز لطفی نسب را به خبرگزاری مهردعوت کردم تا از ناگفته های خود سخن بگوید. می گفت: آن زمان قهرمانی کشتی ایران بودم و برای کار و تجارت فرش به ژاپن رفتم اما در جریان دستگیری یاکوزاها به جرم نگهداری مواد مخدر دستگیر شدم در حالی که آن خانه ای که پلیس جستجو کرده بود اصلا خانه من نبود و آدرس را اشتباه رفته بودند.

بهروز لطفی نسب از روزهایی که به او ۴ بار سوء قصد کردند تا داروهای عجیب و غریبی که در غذای زندانیان می ریختند سخن گفت و اینکه چگونه در ۱۱ سال حبس در زندانهای ژاپن دستش را شکستند و حق استفاده از وکیل یا حتی نوشتن نامه به خانواده را به او ندادند.

لطفی نسب بعد از آزادی از زندانهای ژاپن در سال ۱۳۸۵ از طریق یک وکیل دادگستری از دولت ژاپن و حتی مجامع بین المللی به دلیل نقض حقوق بشر شکایت کرد اما نتیجه ای نداد تا اینکه با قانون جدید این شکایت از طریق دادگاه ایران پیگیری شد.

پرونده پس از ۲ سال روی میز رئیس دادگستری تهران رفت

دکتر مرتضی نجفی اسفاد وکیل مدافع لطفی نسب گفت: در تاریخ ۲۸ آبان ماه ۱۳۹۲ از طریق شعبه ۵۵ بین الملل دادگستری تهران بر علیه دولت ژاپن شکایت کردیم که در این شکوائیه تمامی موارد نقض حقوق بشر و ضربه های اقتصادی و روحی و روانی موکلم در زندانهای ژاپن و دلایل بی گناهی او عنوان شده است. این دعوا در دادگاه بدوی بسیار خوب پیگیری شد و دولت ژاپن به دادگاه احضار شد اما حضور پیدا نکرد.

وی افزود: مجبور شدیم از طریق وزارت امور خارجه هم وارد شویم که بالاخره توانستیم احضار قضایی را به سفارت ژاپن تسلیم کنیم اما در دادگاه بعدی باز نماینده ای از این دولت حاضر نشد و تنها لایحه ای ارسال کردند که دادگاه ایران صلاحیت رسیدگی به اینگونه دعاوی را ندارد.

وکیل لطفی نسب گفت: قاضی دادگاه بدوی پس از مدتی رای عدم استماع صادر کرد و ما به تجدید نظر اعتراض کردیم و حالا به جهت حساس بودن این پرونده و غرامت ۱ میلیارد دلاری که درخواست شده پرونده برای تعیین تکلیف روی میز رئیس دادگستری استان تهران قرار گرفته است تا اظهار نظر کنند.

بر اساس این گزارش هرچند دولت ژاپن گفته دادگاه های ایران صلاحیت رسیدگی ندارند اما بر اساس قانون جدید مجلس اتباع ایرانی می توانند علیه دولت ها اقامه دعوا کنند. با این حال باید منتظر ماند تا رای نهایی دادگاه ایران در مورد این نقض حقوق بشر را شاهد باشیم.

زندگی روزهای تلخ قهرمان کشتی در کتاب ردپای یاکوزا

لطفی نسب بعد از آزادی از زندان خاطرات خود را تبدیل به کتاب کرد که این کتاب در ۷ بخش تدوین شده است. بخش ابتدایی کتاب شامل زندگی‌نامه لطفی نسب؛ بخش دوم مطالب مربوط به کار و اشتغال وی در ژاپن و بخش سوم هم رد پای طرح و توطئه شبکه یاکوزاها در ژاپن است.

در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم: آن‌ها جرات نداشتند مرا با آن شرایط جسمانی بسیار وخیم به مردم شریف و انسان دوست ژاپن نشان بدهند. و لذا عده‌ای از خود ماموران و وابستگان به باندی که مرا به چنین روزی انداخته بود، با تظاهر به این که از مردم عادی ژاپن هستند، از من دیدن کردند. پس از سپری شدن آن دقایق، وارد صحن دادگاه شدیم. چشمم به جایگاه مترجمان افتاد، دیدم همان مترجم اخراجی دادگاه بدوی که با او درگیری زیادی داشتم و به جای او مترجم افغانی آورده بودند، در جایگاه مخصوص مترجم نشسته است.

حالا حدود ۸ سال از این مصاحبه و گزارش و شکایت ها می گذرد. با او دوباره تماس گرفتم و گفتم دیگر خبرگزاری مهر نیستم و خبرنگار آزاد هستم. نتیجه اقدامات به کجا رسید؟ گفت: نامه ای از سوی ژاپنی ها به درخواست رئیس شعبه ۱۳ دادگاه تجدید نظر استان تهران ارسال شد و قاضی رای عدم استماع رانقض کرد و. دستور رسیدگی ماهوی داد.

سفارت ژاپن نامه محرمانه ای ارسال کرد که نمی دانم چیست؟ اما انگار دوستی ایران و ژاپن من را با ۱۱ سال زندان و هدر رفتن عمرم معامله شده است. مگر من انسان نیستم؟ مگر حقوق بشر اسلامی نداریم؟ مگر من مسلمان نیستم؟